Bu yangın yerinde kaybettim yolumu, bulamam
Dipsiz kuyulara düşmüş insan, şuna bak
Hesabı gördüler, kalmadı mahşere divana
Ben suya doydum bu zehirli nehir hep pirana

Kesildi nefesim bir sabah
Sevmeyi gülmeyi bir an unuttuk
Hayatın peşinde koşup
Dilinden duayı, kafesten kuşu
Çocuktan masalı çaldılar oğlum
Göğü balçığa boğdun
Aşk olsun dünya, bu nasıl bir yokluk
Ellerim kafamda koştum
Durdum

Ümit ve gurur, toprak ve yağmur, açlık ve onur
Koca bir ateştir yürekte durur
Ne fayda her kıtan buzul olsa
Sırtına kambur tonlarca veba
Sonunda zuhur eder bu vebal seni de bulur
Eder bu vebal kapına vurur

Vaadin ölüm hep bitmedi zehrin içime dağ
Nefretim ebedi
Bize bu ettiğin yanına kar kalmaz
Dünya yaşatmadın dünya
Dünya yaşatmadın dünya
Bir elim yakanda hep dünya
Bir elim yakanda bak

Hak yolun neyle dostum
Her şey bak yörüngende oldu, sustun
Maksadın neydi, hep sömürgeyle korku
Yas dediğin neydi tuttum
Pas dediğin neydi yuttum

Kanserin, meylin az dediğin, verdiğin
Yok boyun eğdiğim, uyduğum

Bir güzel sesti duyduğum, kandım
Hep ki özlemiyle uyudum, uyandım

Al dedim, dünya buymuş
Kim karanlıktan yunmuş, us bu
Yok tabiattan kuşkum

Ne yazık bilinç ki insanı düşmüş
Yok senin aklın ruhun

Yolun ak değil, puslu
Barınak değil yer kabuğun bize hiç
Korunak değil uydun
Dört milyar sene durdum
Tek vaadin ölüm olmuş, duydum
Bak gözüm kinle doldu ne oldu

Vaadin ölüm hep bitmedi zehrin, içime dağ
Nefretim ebedi
Bize bu ettiğin yanına kar kalmaz
Dünya yaşatmadın dünya
Dünya yaşatmadın dünya
Bir elim yakanda hep dünya
Bir elim yakanda bak