Düşünmeden yaşıyorum günleri
Dinlendiriyor beni yıldızlar geceleri
Dinmiş içimdeki savaşın gürültüsü
Karlı bir kış sabahı kadar sessiz ve sakinim

Serin bir orman gibiyim tertemiz
İçimde yok bir karış yer bile çiçeksiz
Gösterişsiz ama bir o kadar benzersiz
Üstünde kuşlar oturan bir deniz kadar sakinim

Bugün böyle yarın başka türlü
Bunu önceden hiç bilmiyordum
Kötü bir günü hayatın sonu gibi yaşıyordum
Korku sardığında her hücremle titriyordum
Artık soğuk kanlı sakinim

Vursun hiçbir dalga kendi inşa ettiğim bu kaleyi yıkamaz
Ellerimle ördüğüm tuğlaları kimse kıramaz
Gönül benim kendi mekanımdan beni kimse atamaz
Şaşırmam hiçbir şeye her şey olur demem, olamaz

Unutman gerekmez hatırlayınca acı çekmesen yeter
Üzülmen gerek, üzülmene gerek olmadığını anlayana dek
Düşmelisin yere çakılana dek her dibin sonu yukarısı

Kim gitmiş benden soğumuş
Gönlü mü geçmiş hay hay
Buyursun gitsin
Yarı yolda bırakandan yar olmaz bana umrumda değil

Bıktırır en tatlı bal bile gözün açsa
Oysa en güzel çiçek emek verdiğin o tektir
Bıktırır en tatlı bal bile doyumsuzsan
Oysa en güzel çiçek emek verdiğin o tektir

Kaç kurtar kendini, kaç gülmeyen yüzlerden
Can yakan sözlerden, hiç bitmeyen özlemden
Yok ötesi, kendinden çıkıyor ruhlar evlerden
Bir süre ne kadar uzun bilinmez ya da ne kadar kısa

Filmin sonunda ölüyorsun
Sevinçlerin kar yanına
Kendini sıkman boşuna
Nerde başladı hatırlamadığın bir rüya
Hayat anlamadan sonlanır bir an
Geçiyor her şey ömür gibi yaşa

Kimden ne ummadıysak bulduk onu
Beklentisizlik en sağlam duruş
Servetim dediğinden eline kalır tek kuruş
Tek bilet, tek gidiş, yok dönüş
Değişmez artık olan oldu ister sus ister konuş

Bıktırır en tatlı bal bile gözün açsa
Oysa en güzel çiçek emek verdiğin o tektir
Bıktırır en tatlı bal bile doyumsuzsan
Oysa en güzel çiçek emek verdiğin o tektir